கவிஞர் இசை

ஒ ளி  விளக்குகளால் சுற்றப்பட்ட உயர்ந்த  கம்பத்திற்குக்  கீழே பளீரென ஒரு தள்ளுவண்டி அதில்  பளீரென விரிக்கப்பட்டிருக்கும் சிவப்பிற்கு மேலே பளீரென சில பச்சைப் பழங்கள் கடந்து செல்லும்  ஒவ்வொருவரையும்  பளீராக்கியபடி “மோரிஸ்… மோரிஸ் … ‘என்று அந்தத் தாத்தா வேறெதையோ விற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்.

  மூ க்குத்தி அணைந்துவிட்ட இருளில் இப்படிக் கால்களுக்குள் முகம் புதைத்துத் தேம்புவது தம்பீ...  இது நீயா? நானா?  நுந்தையா? எந்தையா? நுந்தையின் நுந்தையோ? எந்தையின் எந்தையோ? எந்த இடம் இது? எந்த யுகம் இது?

அ ழகை வியந்து வியந்து வியந்து வியந்து   வியந்து தீராத தருணத்தில்  "ஐயோ...!  " என்று அலறி வைத்தான் கம்பன். தொடக் கூடாத சொல்லை தொட்டு வைத்தான் பாவி. அச்சொல் ஒரு சாபமென விழுந்தது கவிக்குலத்தின் மீது. இன்று வரை அது வியந்து வியந்து வியந்து வியந்து போகிறது... போகிறது... "ஐயோ" வென்று போகிறது

  கு ள்ளமாக இருப்பதால் திருமணம் ஆகாத குள்ளமாக இருப்பதால் தற்கொலைக்கு முயன்ற குள்ளமாக இருப்பதால் குழந்தையாகவே காட்சி தருகிற துப்புரப் பணியாளர் ஒருத்தி தேநீர் இடைவேளையின் போது அசந்தர்பமாக  என் அறைக்குள் நுழைந்து விட்டாள் விடாப்பிடியாக பிடித்து அவளை எதிரே அமர வைத்தேன். என் குள்ளத்திலிருந்து கொஞ்சம் நேநீரை எடுத்து அவள் குள்ளத்துள் ஊற்றினேன் தேநீரில் வாய்வைத்து தேநீரை விட  இனிய ஒன்றை அருந்திக் கொண்டிருக்கின்றன இரண்டு குள்ளங்கள் வெறும் தேநீர்க்கே  நிரம்ப முடிந்த  இரண்டு குள்ளங்கள்

“வி லை மதிப்பற்றது” என்கிற குறிப்போடு போட்டோவில்  ஒரு பொருளை அனுப்பிருந்தாய் அதனோடே சேர்ந்து வந்து விட்டது உன் சுண்டு விரல் பிறகு அது  ஒரு சின்ன விலைக்குள் அடங்கிவிட்டது “ஆகச் சிறந்த கவிதை”  என்று  ஒன்றை அது போன்றே அனுப்பி வைத்தாய் இன்னும்  நான் அதை வாசிக்கவில்லை. மகத்தான ஒன்று மகத்தான இன்னொன்றை குறிப்பிட்டுக் காட்டுவதில்  என்னவோ  சிக்கல் இருக்குதடி? சில விரல்கள் நிலவைச் சுட்ட  உகந்தவையல்ல பிறகு மொத்த நிலவும் காணாமல் போய்விடுகிறது.

    உ னக்கு முன்பும் இந்த உலகில் எனக்கு ஓராயிரங்கள் மறுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. ஆனாலும் பார், முதன் முறை இப்போதுதான் ஒன்று மறுக்கப்படும் முகத்துடன் உன் முன்னே நின்று கொண்டிருக்கிறேன்.

  ப ள்ளி முடித்து கல்லூரிக்குள் நுழையும் ஒரு குழந்தை  தொங்கிய முகத்துடன்  சொன்னாள்.. "மனசு சரியில்ல சார்..' தெய்வமே... அவள் இன்னும் பிறக்கக்  கூட இல்லையே அதற்குள் அவளுக்கு ஒரு மனம் பிறந்து அதற்குள் அது சரியில்லாமலும் ஆகிவிட்டதா?

  "இ ந்தா மச்சி..."  சின்ன சில்வர் தட்டை நீட்டினான். இன்றுதான் பிறந்து இன்றே  மச்சிகளாகிவிட்ட   யாரோ இருவர் ஒரு மிளகாய் பஜ்ஜியை இரண்டாகப் பகிர்ந்து கொள்கிற காட்சி... ஆஹா...! இப்படித்தான் வையகம் இப்படித்தான் தழைக்க வேண்டும்