ஆட்டுதி அமுதே !

இந்த அதிகாலை பயணிகள் இரயிலில்

சுண்டல் வாடையொடு கலந்து

துயரவாடை வீசிக்கொண்டிருக்கிறது.

குழந்தையான சிறுவனொருவன்

என்னெதிரே நீண்ட இருக்கையில் கிடக்கிறான்.

இடுப்புக்கு கீழே இரண்டு குச்சிகள்

ஒன்று மற்றொன்றின் மீது அணைந்து கிடக்கிறது.

சுண்டுவிரலைப் போன்றதான

கட்டைவிரல் வாயைப் போன்றதான ஓட்டைக்குள்

அழுந்திக்கிடக்க

நிலைகொள்ளா விழியிரண்டும் எங்கேயோ வெறிக்கின்றன.

புதிதாய் வந்தமரும் ஒரு இளைஞன்

தன் ஸ்மார்ட் ஃபோனை முடுக்கி விடுகிறான்.

“டங்காமாரியான ஊதாரி” எங்கள் பெட்டிக்குள்

வந்து குதித்தான்.

நான் அந்த இளைஞனை

அவன் ஃபோனை

அந்தக் காலத்தை முறைத்துக்கொண்டிருந்தேன்.

பார்க்கவே கூடாது என்று

முகம் திருப்பியிருந்த படியால்

பார்க்கவேண்டும் பார்க்கவேண்டும் என்று தோன்றிக்கொண்டிருந்தது.

நாசூக்காய் ஓரக்கண் ஓட்டுகையில்

கண்டேன்

அந்தக் குச்சிபாதம் ஆடிய ஆட்டம்…

அப்படி.... ! அப்படி... !

விளங்காத காலே ஆயினும்

அதை அப்படி ஆட்டு

என் செல்லமே!

நன்றி : ஆனந்த விகடன்

Comments

சத்தியத்தை மீட்டுதல் - சுப்பிரமணிய பாரதி கவிதைகள்

2000- த்தின் துவக்கம்.. கவிதையுடன் போர் ஆடிக்கொண்டிருந்த காலம். என் முதல் கவிதைத் தொகுப்பு வெளிவந்திருந்தது. அதை என் ஆதர்ஷ எழுத்தாளர் ஒருவருக்கு அனுப்பி இருந்தேன். நூலை வாசித்துவிட்டு அவர் எழுதியிருந்த பதில் கடிதத்தின் முடிவு இப்படி இருந்தது.. “ எழுத்திற்கு நான் என்றென்றைக்குமாக கைக்கொள்ளும் சூத்திரம்... தெளிவுறவே அறிந்திடுதல் : தெளிவு தர மொழிந்திடுதல் ” . இவை சுப்பிரமணிய பாரதியின் வரிகள். இந்தச் சூத்திரம் இன்று வரை என் எழுத்தை இயக்கிக் கொண்டிருப்பதாகவே உணர்கிறேன். இதுதான் மெய்யறிவு இல்லாத விஷயங்களில் வெட்டியாக வாயாடக்கூடாது என்று எச்சரித்து வைத்தது. இதுதான் கறிவெட்டும் கத்தியுடன் காத்திருந்த மொழியின் கசாப்புக் கடைக்காரர்களிடம் இருந்து என்னை தடுத்தாட்கொண்டது. எனவே இந்த சூத்திரத்திற்கும் இதன் சூத்திரதாரிக்கும் எனது வந்தனங்கள். பாரதியின் நிறைய கவிதைகள் தமிழர்களுக்கு மனப்பாடம். அதை சங்கீதக்காரர்கள் , சினிமாக்காரர்கள்,...

நடக்கக் கூடாதவை நடப்பதில்லை

பெருந்திரள் கூட்டத்தில் தன் பிள்ளையின் சுண்டுவிரலை நைசாகக் கழற்றிவிட்டுவிட்டு விறுவிறு வென நடந்து மறைந்துவிடும் அன்னையர் சிலர் உண்டு அவர்களை நாம் அறிவோம் அந்தக் குழந்தையின் விழிகள் பிதுங்கி வாய் கோணுவதை ஒளிந்திருந்து நோக்கும் அன்னை ஒருத்தியும் உண்டு சொன்னால் நீங்கள் நம்ப மாட்டீர்! நம்ப விரும்ப மாட்டீர்!

கண் கண்ட தெய்வம்

“பங்கமர் குயில்” என்று சக்தியைப் புகழ்கிறான் ஒரு புலவன் வாசிக்க வாசிக்கவே வாசலில் கேட்டது ஒரு கூவல் உச்சிக் கிளையில் அமர்ந்துளதா? இலைப்புதரில் மறைந்துளதா? மண்ணில் அமுது செய் மாயம் அது எங்குளது? இனிது தவிர இன்னொன்றறியாய் ! எங்குளாய் நீ? பங்கமர் குயிலே …! பங்கமர் குயிலே …! இம்மரத்திலிருந்து அம்மரத்திற்கு மாறி அமர்கையில் கண்டேன் உமையை கண் கண்ட தெய்வத்தை.

கவிஞர் இசை

Search This Blog