கொஞ்சம் சிக்கலான கணிதம்

                   

மதிப்பிற்குரிய விருந்தினரொருவரை

நகரத்து விடுதியில் தங்கவைத்திருந்தேன்.

" இங்கிருந்து உங்கள் வீட்டிற்கு எத்தனை மைல்கள்.." என்று கேட்டார்.

" மூன்றே மைல்கள் ஐயா.... என்னிலிருந்து என் வீட்டிற்குத்தான்  எண்ணிறந்த மைல்கள்" என்றேன்.

காவிய டப்பா

           
               
                 
             

ஒரு முத்தம்
கொடுத்தவுடன் தீர்ந்து விட வேண்டும்
கொஞ்சம் எச்சிலில் கரைந்து விட வேண்டும்.
அதுவன்றி
காவிய டப்பாவிற்குள் ஒளித்து வைத்து
காலமெல்லாம் எடுத்து எடுத்துப் பார்க்கும் அந்த முத்தம்....
அது நமக்கு வேண்டாம் அன்பே

நன்றியுணர்ச்சியில் தவித்தல்

                                                 

அந்த மனிதனுக்கு ஒரு நெருக்கடி

உடனடியாக

நன்றியுணர்ச்சியிலிருந்து வெளியேறியாக வேண்டும்

அது ஒன்றும் அவ்வளவு பெரிய உதவியில்லை... 

அளவில் சிறியதுதான் என்று

எவ்வளவோ முறை தனக்குத் தானே

சொல்லிக் கொள்ளத் துணிகிறார்

அடுத்த கணமே

" காலத்தினாற் செய்த நன்றி " எனும் வரியால்

 கடுமையாகத்  தாக்குறுகிறார்

நன்றியுணர்ச்சி

எவ்வளவு வலுவானதொரு மிருகம் ...

இவரோ 

ஒரு  காக்கையைத் துரத்துவதைப் போலே

" உஸ்" உஸ்"  என்கிறார்.

அது ஒரு வட்டமடித்து விட்டு

திரும்பவும் வந்து

இதயத்தின் கூரையில் அமர்ந்து கொள்கிறது.

நன்றியுணர்ச்சி

 ஒரு நாகத்தைப் போலே
 " புஸ்.." " புஸ்..." என்று சீறிக் கொண்டிருக்கிறது.

இவரோ ஒரு மோசமான அப்பாவி

அதன் வாலைப் பிடித்து இழுக்க முயல்கிறார்.

இளிப்பபுக் கவிதைகள்

                                 

இளிப்பு - 1

காலத்திற்கு

அணையவே அணையாதே இளிப்புப்பசி

தீரவே தீராத இளிப்பு நோய்

அதற்கு

நாள்தோறும் கணந்தோறும் 

இளித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்

தயவுசெய்து காலத்தின் மேல் புனித அங்கியைப்

போர்த்தாதீர்...

அது

கிழட்டு ஜீவன்களின் நடைவழிகளில் 

குச்சியை குறுக்கே விடும் சிறுவன்

         அல்லது

முத்தமிட்டபடியே தொடையை அடைந்து

சிகரெட்கங்கை யோனிக்குள் திணிக்கும் நஞ்சகன்

காலத்தின் விக்ரகத்திற்கு திருமஞ்சனம் செய்யாதீர்...

அதற்கு

நாள்தொறும் கணந்தொறும் இளித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்

அப்படி இளிக்க ஏதும் சிக்காமல்தான்

நேற்று

பாலத்தின் மீது பயணித்துக் கொண்டிருந்த குழந்தைகள் பேருந்தை

லைட்டாக ஆட்டிப் பார்த்தது அது.

       

                       இளிப்பு - 2

எது நடந்துவிடக் கூடாது

என்று    வாழ்நாளெல்லாம்

 அஞ்சி அஞ்சிச் செத்து வந்தானோ

 கடைசியில்  அது நடந்து விட்டது.

மண்டியிட்டு குமுறிக் கொண்டிந்தவனிடம்

" அதை நடத்திப் பார்க்கத்தானே உனக்கு வாழ்நாளே..." 

என்று சொல்லிவிட்டு

அண்டங்கள் நடுங்கச் சிரிக்கிறது

காலம்.

துக்க காக்கை

                                        

                                         

மகிழ்ச்சி 

எல்லாவற்றையும்  மங்கலாக்குகிறது; பறக்க விடுகிறது

துக்கம்

எல்லாவற்றையும் தெளிவாக்குகிறது; நிலைக்கு கொண்டுவருகிறது

 இப்போது

 இந்தக் காக்கையின் ஒவ்வொரு மயிரையும்

 என்னால் காணமுடிகிறது.

உலகியல்

                                

                     

புதிதாக

ஒரு டூ- வீலர் வாங்கிய சந்தோசத்தை

சுக்குநூறாக உடைத்துப் போட்டது

அதன் முகப்பில் வடிக்க ஒரு பெயர் இல்லை

எனும் உலக வழக்கம்

குதூகலத்தின் முகத்தோடு

வீட்டிற்குள் நுழைந்துவிட்டு

இன்று கெட்டியான  துக்கமாய்

சாய்ந்து நிற்கும்

அதையே வெறித்துக் கொண்டிருந்தது அத்தம்பதி

எல்லாம் சில நிமிடங்கள்தான்

பிறகு

" விராட் கோலி “

அம் மனக்குறையை விரட்டி அருளினார்.

சகாவே !

                                         

                 

ஓடாதே ...
ஒளியாதே ...
சபரிமலை செல்லும் சகா,
உனக்கு நான் இருக்கிறேன்.