அரைமணி நேரத்து பிரிவுக்கு அஞ்சி நீ அனுப்பி வைத்த எருமைகளில் சேறும், பாலும் கமழ்ந்தன. அதன் கொம்பிற் மின்னியதொரு வனமலர். பிறகு வந்ததொரு கொடுங்காலம் எருமை வரத்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்து அருகி ஒழிந்துவிட்டது. என்னதான் ஆனதடி நம் எருமைகளுக்கு? நேற்று , அவை அருவெங் கானத்திடை துளிநீர் வேட்கையில் மயங்கிய போழ்தில் உழுவை சீற, உள்ளம் நடுநடுங்கி கதவுடைத்து வந்து என் கனவுக்குள் ஒளிந்ததடி தோழி!!
தேநீர் வேளைக்கும் மதிய உணவுக்கும் இடைப்பட்ட பொழுதில் பதுங்கிப் பதுங்கிப் போய் அந்த விடுதிக்குள் புகுந்து கொண்டேன். நீ எனக்காக ஒரு ஆப்பிளை நறுக்கித் தந்தாய். இதற்கு முன் எண்ணிறந்த முறைகள் ஆப்பிளைப் பார்த்திருக்கேன். அந்த ஆப்பிள்களில் ஒன்றல்ல இது வேலைப்பாடுகள் நிறைந்த நான்கு துண்டுகள்... கூடவே ஒரு தண்ணீர் போத்தல். உனக்குத் தெரியாது அந்த ஆப்பிளுக்கு கண்கள் இருந்தன என்னை அவை ஆழத்தில் கண்டன. அடீ! 5000 ரூபாயில் 50 ரூபாயை நீ மனம் உவந்து துறந்ததுதான் ஏனடி? ஏதொன்றிலும் கொஞ்சம் அன்பைக் கலந்த மாத்திரத்தில் ஒன்று இன்னொன்றாவதுதான் எப்படி? இப்போதெல்லாம் எங்கிருந்தேனும் "வேசி" எனும் சொல் வெடிக்கையில் காதைப் பொத்திக் கொண்டு தரையில் விழுந்து விடுகிறேன். அப்போதெல்லாம் ஏதேனும் ஒரு ஆப்பிள் நியூட்டனுக்கெதிராய் வானேகக் கூடும்.