கவிஞர் இசை

அ வசரத்தில் இருக்கும் இளம் பெண் ஸ்கூட்டியை விட்டு இறங்காமலேயே மாகாளியம்மனின் வாசலில்  காலூன்றிப்  பிரார்த்தித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். ஒரு அவசரமுமின்றி ஆடி அசைந்து  வெளிவரும்  ஒரு மூதாட்டி தன் கைக்குழியை ஒற்றி எடுத்து  பூசி விடுகிறாள்  அவளுக்கு. பிசிறை  கண் மறைத்து ஊதியும் விட்டாள் அந்த ஊதலில் வந்த இசை தூரத்தில் இருந்த  ஒருவனுக்குத்  தெளிவாகக் கேட்டது. யாரோ யாருக்கோ தீற்றி விடும் திருநீரில் யாரோ ஒருவனின்  ஏதோ ஒன்று குணமடைகிறது தன் கை ஒன்றுமில்லாத இந்தக் காரியத்தைக்  காணும் தேவியின் வதனத்தில் ஒரு பூரித்த புன்னகை.

நீ பச்சை கொழித்துப் போகிறாய் உன்னிலிருந்து கசிந்தொழுகும் ஒன்று  ஓடையில் கலக்கிறது மூங்கில்கள் முளைத்தெழுகின்றன பூச்சிகள் ரீங்கரிக்கின்றன.  மரச் செறிவில் கதிர் நடனம்  மணமற்ற ஒரு மணம் என்றாகிறாய் புதரிடை அமர்ந்து நீ  எக்கி எக்கி கூவுவதை தூரத்திருந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது ஒரு குயில்.

ப ச்சைப் பசேலிற்கிடையே செக்கச் செவலேனெ நிற்கிறது ஒரு  மே ஃப்ளவர்  அதன் ஒவ்வொரு இதழிலும் என் ஒவ்வொரு துயர் வடிகிறது ஆயினும் வடியட்டும் வடியட்டும் நன்றாக வடியட்டும் என்பது போலொரு அழகு.