கவிஞர் இசை

நீ ஒன்றை விரும்பினாய் மனிதன் மின்னலை விரும்புவதைப் போல நீ ஒன்றை ஆழமாக மோகித்து விட்டாய் அதுவோ  தூர தூரத்தில் உச்சியின் உச்சியில் வீற்றிருக்கிறது. அம்மா நிலவைக் காட்டி சோறூட்டுவதில் ஒரு போதனை உள்ளது துயரம் என்னவெனில் அதை நாம் கற்பதில்லை ஆசை அழிக்க முடியாத ஒரு மலர் அது பிறக்கிறது அழிவதென்னவோ நீ  அழிகையில்தான். நீ  ஒன்றில் பித்தாகிவிடுகிறாய் அதுவோ  ஆகப் பெரியது ஆகவே நீ அதற்குப் பதிலாக அது போல் ஒன்றை  காதலிக்கத் துவங்குகிறாய் உன் பெரியது சிறிதளவே உள்ள சிறியது நீ அதனுடன்  சிரிக்கப் பழகுகிறாய் இளையராஜவைத்தான் காதலிக்கிறோம்  என்பதறியாமல் ராஜாவைப் போல் பாடும் பையன்களை சிநேகித்த அக்காக்கள் கூடவே ரஹ்மானைக் காதலிப்பதற்குப்  பதிலாக சடை வளர்த்த பையன் பால் மையல் பூத்து மணமுடித்த தோழியர்கள் யாவரும்  நலம்தானே இப்போது?

உ ச்சியில் பறந்து கொண்டிருக்கிறது பறவை முழுக்க அண்ணாந்தால் மட்டுமே காணமுடிகிற உச்சியில் முழுக்க அண்ணாந்துகையில்  கிடைமட்டம்  மாயமாகிறது அதன் அத்தனை அத்தனைகளோடும் அணைந்தும் அணையாத  அந்தி வெளிச்சத்தில் வானத்திற்கு கீழே  பறந்து கொண்டிருக்கிறது பறவை வானத்திற்கு கீழே மிதந்து கொண்டிருக்கிறது பறவை வானத்திற்கு கீழே  வட்டமடித்துக்  கொண்டிருக்கிறது பறவை வானத்துடன் விளையாடத் துவங்கிவிட்டது அந்தப்  பறவை.

ந ரை கூடக் கூட  குயில் கூவத்துவங்கி விடுகிறது. “குயில் ஒரு க்ளிஷே”   என்று சொன்னவன் ஒரு அதிரடி ஆட்டக்காரன் அவன்  தலையைக் குனிந்தபடி  மைதானத்தை விட்டு  வெளியேறிக் கொண்டிருக்கிறான் குயில் இன்றில் அமர்ந்து நேற்றைப் பாடும் ஒரு பறவை அதன் மரத்தடியில் அவன் நெடுநேரம் அமர்ந்திருக்கிறான் க்கு…கூ... க்கு…கூ... க்கு. .கூ... ஒவ்வொருவனுக்கும் நினைத்து ஏங்க ஒன்றுண்டு அல்லது நினைக்க ஒன்று வேண்டும் என்று அவன்  எப்போதும் ஏங்குகிறான் முதுமையைத் தேற்ற ஒரு சின்னசோகம் அவசியம் குயில்  அதன் வாத்தியம்.

மொ த்த மானுடமும் மண் வாரித் தூற்றுமளவு கடவுள் ஒன்றும் அவ்வளவு பெரிய சதிகாரர் அல்ல சந்திக்க வேண்டிய இருவர் சந்தித்து விடாமல்  பார்த்துக் கொள்வார் அவ்வளவுதான்